АЛЕРГИЧНА АСТМА
Причините за респираторни алергии, како што е бронхијална астма, се различни. Покрај генетската предиспозиција, алергискиот фенотип го одредуваат и факторите на животната средина поврзани со загадувањето на воздухот, влажноста и реактивноста на телото на мириси и хемиски надразнувачи. Тонот на мазниот мускул на бронхиите е регулиран со парасимпатичните нерви, на пр. вагусниот нерв. Механичка или хемиска иритација на рецепторите во носот, душникот, гркланот или на друго место во респираторниот тракт може да предизвика кивање, кашлање или бронхоспазам за да се спречи подлабоко пенетрација на алергени или надразнувачи во бронхиите. Изложеност на носната слузница на ладен воздух може да предизвика ненадеен бронхоспазам и зголемена бронхијална хиперреактивност кај астматичари. Пациентите кои страдаат од алергиски ринитис со манифестации на назална конгестија, дишат главно преку устата. Намалената функција на филтрирање и затоплување на носот ја зголемува бронхијалната изложеност на алергени. Кај осетливи лица, ова може да доведе до воспалителни промени во белите дробови. Носот го штити долниот респираторен тракт со филтрирање и загревање на вдишениот воздух и овој процес зависи од големината на вдишените честички.
Малите молекули како што се мувлата и првутот од мачки се поврзани со зголемен ризик од развој на астма, додека поголемите молекули како тревата и поленот од дрво почесто се поврзуваат со назалните манифестации.
Бронхијална астма е една од најчестите хронични воспалителни болести. Таа ги погодува пациентите од сите возрасти: детство, адолесценција, зрелост и над 5% од секоја испитувана популација.
Симптоми
Се карактеризира со повторливи епизоди на отежнато дишење, тежина и кашлица, реакција на неспецифични надразнувачи (токсични гасови – сулфур диоксид, азотен оксид, озон, прашина, ладен воздух, мириси).
Ако осетите некој од овие симптоми пожелно е да се консултирате со доктор.